Kriokomora to narzędzie do przeprowadzania krioterapii ogólnoustrojowej, wyziębiając cały organizm łagodzi ból i objawy zapalenia, zwiększa łatwość wykonywania ruchów, usprawnia pracę mięśni, i poprawia ogólne samopoczucie. W wyniku działania zimnem organizm człowieka wytwarza reakcje obronne, metoda ta jest szeroko strosowana w medycynie, sporcie, fizjoterapii czy odnowie biologicznej.

Kriokomora to duża, zamykana, sterowana z zewnątrz kabina wykorzystująca do schładzania powietrza ciekły azot. Zabieg w komorze kriogenicznej trwa około 2–3 minut w tym czasie na nasz organizm działa temperatura do -160°C. Podczas sesji nie dochodzi do obniżenia temperatury wewnątrz ciała, a ma miejsce jedynie spadek temperatury skóry. Po zabiegu stosuje się kinezyterapię trwającą od 20 do 30 minut podczas której chorzy powinni poruszać się wolno w koło i utrzymywać stały kontakt wzrokowy z lekarzem.

Pierwsza na świecie kriokomora powstała w Japonii w 1978 roku, przeprowadzono wtedy pierwszą  krioterapię ogólnoustrojową u pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów. Za początek krioterapii w Polsce uważa się 1989 rok, kiedy wrocławscy uczeni skonstruowali kriokomorę na ciekły azot. Była to druga komora w Europie i trzecia na świecie. Obecnie dzięki rozwojowi nauk medycznych dostępnych jest wiele różnych modeli kriokomór. Pojawiły się kriosauny, które nazywa się także kriobeczkami. Dzięki takim rozwiązanim możliwe jest wyłączenie głowy z zabiegu i prowadzenie terapii w sytemie otwartym, dając większe poczucie bezpieczeństwa pacjentom.

Zabiegom krioterapii ogólnoustrojowej można się poddać wyłącznie po nałożeniu specjalnego stroju – kobiety powinny ubrać stroje kąpielowe, a mężczyźni spodenki. Ponadto części ciała szczególnie narażone na odmrożenia – dłonie, stopy uszy, usta, nos, powinny zostać zabezpieczone. Najlepiej poprzez wełniane rękawice, karpety do kolan, opaskę lub czapkę oraz maskę chirurgiczną z gazą na twarz.

Zabiegi w kriokomorach są w większości przypadków dobrze tolerowane przez chorych, a skutki uboczne są dużą rzadkością. Do działań niepożądanych kriokomory zaliczają się: drętwienia, mrowienia, zaczerwienienia, pieczenia i podrażnienia skóry. Mogą wystąpić także niewielkie wahania ciśnienia.

Kriokomora posiada szerokie pozytywne działanie. Działa przeciwobrzękowo, przeciwbólowo, przeciwzapalnie, analgetycznie i obniża napięcie mięśniowe. Korzystny wpływ ma również na układ nerwowo-mięśniowy, hormonalny i krążeniowy. Usprawnia metabolizm lipidowy i poprawia drożność naczyń chłonnych oraz zakres ruchomości stawów. Podnosi pojemność antyoksydacyjną organizmu i odporność. Prowadzi do zwiększenia liczby limfocytów. Na skutek terapii dochodzi do wzrostu siły mięśniowej i szybszego gojenia się urazów. Kriokomora zapewnia szybką eliminację szkodliwych produktów metabolizmu oraz przyspiesza regenerację organizmu po treningu. U chorych poddanych tej formie leczenia obserwowano także poprawę nastroju, uczucie relaksacji oraz zniwelowanie problemów z zasypianiem i snem. Opóźnia również proces starzenia. Zalety korzystania z kriokomory widoczne są zazwyczaj po ok. 10 zabiegach.

Kriokomora dzięki swoim licznym właściwościom może być wykorzystywana w leczeniu wielu przypadłości, takich jak:

Za przeciwwskazania do korzystania z kriokomory uważa się m.in.: klaustrofobię, krioglobulinemię, nietolerancję zimna, ostre schorzenia dróg oddechowych, niedoczynność tarczycy, choroby układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolność krążenia, niestabilna dusznica bolesna, chorobę Raynauda, neuropatie układu współczulnego, zmiany skórne o charakterze ropno-zgorzelinowym, miejscowe zaburzenia ukrwienia, zaawansowaną miażdżycę, chorobę nowotworową, wychłodzenie organizmu i obecność miejscowych odmrożeń.